Dolabımdaki Ceset Kokusu Şiiri - Metin B ...

Yılların şarabına karışmış ruhum
Ölümün dudaklarında tek umudum
Yüzüm buruşmuş mu
Yoksa ben mi yanlış yaşıyorum
Her ne kadar tutsam da gurbetin ellerinden
Koltuk altımda taşırım arzuhalleri
Hayatın avuçlarında alın yazım
Okuyamıyorum ne yapsam
Umutsuzluğun içimde gezinmesi
Gözlerimin çanağında ısınıyor korku
Her yarası yalvarıyor yeşermek için

Yürümek istiyorum bilinmezliğe
Bana göre değil bu hayat
Kurgulanmış bir film gibi
Ne istenirse onu oynuyorum
Kalkıp da açamıyorum ağzımı
Haykıramıyorum içimdekileri
Ne zaman kavuşacağım
Ne zaman bitecek bu özlem
Kara bir ırgat karşımda
Gözyaşları ölümü kıskandırıyor
Her damlası yakınlaştırıyor
İzleyip hüzünleniyorum
Anam
Bu hayat bana göre değil
Koruyamıyorum güneşin acımasız ışıgından
Kaçamıyorum rüzgarın acımasız dalgasından
Gençliğim ölümün avucunda korunuyor
Hiç geçmeyecekmiş gibi yasıyorum
Bakma şiirlerime sen
Bakma içindeki umutsuzluğa

Ektiğim umut tohumları yeşermeyi unutuyor
Sanki çıktığım bir yolun biteceğini unutuyorum
Kapılar açılmayı unutuyor
Kalem yazmayı
Kağıtlar sadece yırtılıyor
Her şey yapılacağını unutuyor
Bekliyor ellerimin değmesini
Bense izliyorum tüm bunları
Ne olacaksa da kabulümdür
Sidiririm acıları içimde
Acı bir katran gibi
Süzülürken beynimden ruhuma
Sadece intihar meşgul ediyor dudaklarımı
Duvarlara bakıp sırıtıyorum
Nasıl da bir ölü gibiler
İmreniyorum
Gergeflerin arkasına bakmak istiyorum
Yargıçların omuzları dahi huzur vermiyor artık
Kovuluyorum oradan da
İstenmiyorum artik olduğum her kalpte
Boş versene sen
Ne diye kovalayalım ki
Bize sunulan tepsiyi yalayalım
Utanmayalım yapacaklarımızdan
En büyük utancım yaşamaktır
Korkuyorum yaşarken durmadan
Arzuhalim kabul edilene kadar
Oturur beklerim yollarını