Döl Şiiri - Halil Kıvrık

Her günüm bir sonrasına sürgünleşiyor
rüzgar sürükledikçe düşü
döşüme soluklanıyor
kafesinde nabız kalp ötüşü

dolusuna çırpınıyor bulut
yağsa
eriyikti su damlası tenimde ter

ölümde dölüm
yan gel osman bi dölüm bostan
sür bostancı danayı

oğlum uyansana

ek ekil bireysel tekil
biç biç ye atadan kalma

bu alametler hayra yoğun değil oğul

sen büyüdükçe ben deri/n(deyim)

testisten taşanım

miras olarak
seni bıraktım sana

şimdi ben
sencileyim
sancılıyım

bu hayat biziz -yabancımız değil.. sür salmıyacağımız..

(sür salmak): kin gütmek- bağlı bulunduğu kazıkta çakılı kalıp ürmek..Konya yöresine ait halk deyimi..