Ağladım; çaresizliğime, sensiz geçen her vakite,geçmişe döndüğümde.
Ağladım; anılarım taarruza geçti ve seni görmek için yaptığım çılgınlıklar geldiğinde aklıma.
Ağladım; sensiz geçen her hafta için,elimi tutup saracak bir el olmadığı için.
Ağladım; dokuzuncu haftada çünkü deniz gözlü kıvırçık saçlı fotoğrafın vardı karşımda.
Ağladım; şiirlerin yalnızlığına ve benimde onlar gibi bu bedbaht yoldaki yalnızlığıma
Ağladım; uzaklara,dağlara,taşlara hepsi sanki gereksiz sen yokken yanımda.
Ağladım,sesin kulaklarımda yankılandığında,o vazgeçilmez silüetin önümde canlandığında.
Ağladım ve anladım; bunlar sevinç gözyaşları ve her düşen damla istemsizce güldü bana.
(05.11.2016)
Emin VuralKayıt Tarihi : 5.11.2016 11:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!