Dokuzuncu bahar Şiiri - Muammer Erkul

Bu, dokuzuncu bahar... Sen yine, ne yöne dönsen; benim ektiğim papatyalara bakacaksın...
Duyguların boyunca çiçeğe batacaksın; belli etmesen bile! ..
.....
Bu, dokuzuncu bahar...
Sen, yine benim diktiğim papatyalara basacaksın;
Bilerek, dikenim olmadığını! ..
§
Beyaz yüzlerini serecek papatyalarım, adımlarının altına; kirlenmeyecekler!
Ama sen, belki yine, sileceksin gizli ve tarifsiz bir hazla; ayağına bulaşan sarı öpücükleri...
...dokuzuncu bahar!
§
Dokuz bahar önceydi; yoldum her papatyanın “sevmiyor” yaprağını! .. İşte o zamandan beri, hangisini denesen; “seviyor”, “seviyoor”, “seviyooor” ve “seviyor...”
Dokuz bahar geliyor, her yaprağıyla sana “sevdiğimi” söyleyen beyaz papatyalarla... Kasımpatılar seviyor, kardelenler seviyor, papatyalar seviyor...
§
Bu, dokuzuncu bahar...
Sen yine; “sevdiğimi” söyleyip, “sevmeni” isteyen, ve sadece sevgiyi tanıyan papatyalarıma batacaksın, duyguların boyunca...
Bu, dokuzuncu bahar...
Ve sen, sanırım yine diktiğim papatyalara basacaksın bilerek dikenim olmadığını!
Papatyalarımın ahh, ezilen suratları buruşmadığı halde, sen; ayağını temizleyeceksin onların dudak izlerinden! ..
§
Dokuzuncu bahar biliyor; tam dokuz bahar önce yolduğumu her papatyanın “sevmiyor” yaprağını! ..
Sen zaten biliyorsun; hangi bir papatyanın kopsa hangi yaprağı, hep; “seviyooor, seviyor” diye haykırdığını...
.....
Herkes biliyor elbet kopan her bir yaprağın “seviyor” dediğini...
Fakat, kimse bilmiyor;
Sen, neden sevmiyorsun? ..