Dokuzuncu Ayın On Yedisi Şiiri - Fatih K ...

Ben Eylül’de
Tabiat ölmeye hazırlanırken doğmuşum
Dokuzuncu ayın on yedisi
Tuhaflığımın miladı
Tuhaflığım
Tek istikrarlı yanı hayatımın
Bu yaşa kolay gelmedim
Zaman hızlı geçmedi çoğu kere
Gri günlerin güneşi
En dik ‘acı’larla vurdu
Yüreğimin en hassas yerlerine
Geçen her yıl bir asır devirdi üzerime
Esen her rüzgâr dört mevsim

Bir kelebek kadar uzun yaşamak isterdim oysa

En çok özlediğim çocukluğum şimdi
Hayat
Kim neye isterse ona benzeyen
Bir bulut kadar tuhaftı sadece
Renkli bir bilye
İri bir ceviz kadar

Önce masum şaşkınlığımızı
Sıradanlaştırdılar
Sonra celladı olduğumuz yılları
Üzerinde oyun oynadığımız
Topraklara beton döktüler
Moloz yığınlarının altında
Kaldı çocukluk hayallerim

Şimdi en boş zamanlarımda bile
Kimsesiz kediler için üzülüyor
Yaralı kuşlar için ağlıyorum

Ben Eylül’de
Tabiat ölmeye hazırlanırken doğmuşum
Dev ölümlere şahitlik etmiş minicik bedenim
Dokuzuncu ayın on yedisi
Tuhaflığımın miladı
Tuhaflığım
Tek istikrarlı yanı hayatımın