Dokuz Yıldır Ezgi Şiiri - İsmet Şahan

Dokuz yıl geçti, sensiz geçen her an,
Zaman durmuş gibi, hüzünle dolu her yan.
Ezgi, adınla yankılanır boş odalar,
Hasretinle kavrulan yüreğim, sessizce ağlar.

Seni bekledim, mevsimler boyu,
Her yaprak dökümünde adını anımsadım.
Her baharda yeniden umutlandım,
Ezgi, seninle açacak sandım o gülleri.

Gözlerim kapalı, hayalinle yaşadım,
Her gece seninle konuştum rüyalarımda.
Dokuz yıl oldu, bir ezgi misali,
Kalbime kazındı adın, silinmez bir yara.

Nerdesin şimdi, hangi göklerde?
Ben hâlâ seni bekliyorum, sessizce.
Ezgi, aşkım büyüdü yokluğunda,
Dokuz yıl değil, bir ömür beklerim seninle.

Gözyaşlarım sanki bu aşkın nişanı,
Her damla, yüreğimdeki sevdanın kanıtı.
Ezgi, seninle dolu her anım,
Dokuz yıl değil, bir ömür sürer bu acı.

Bir gün gelir misin, bilinmez bu sır,
Ama ben seni beklerim, hep aynı yerde.
Dokuz yıl değil, bir ömür boyu,
Ezgi, bu aşk için dökülür gözyaşlarım, sonsuza dek.