Dokuz Nisan 19.30 Şiiri - Nebi Ünler

DOKUZ NİSAN 19.30
….. x x x
Gazeteler yazmışlar üçüncü sayfasında,
CANGÜL apartmanının, gün görmeyen bodrumu…
Bir katilin noktası… Yaşamak kavgasında
Yetmişdokuz yılının, çilesi çok yordu mu?
….. x x x
Dokuz Nisan akşamı, boğulmuş yalnızlığın
Korkak, alçak vicdansız, bir kuryenin eliyle…
Daha yeni öğretti, hüznü imkânsızlığın,
Öldürülen uktendi, Kozansızlık yeliyle.
….. x x x
Umrumuzda değildi, İstanbul asaletin,
Hep bakımlı, titizdin, çarşıya yakışırdın…
Ürperirken üstünde, kırmızı mobiletin,
Bir züğürtün beline sımsıkı yapışırdın.
….. x x x
Korona’dan yasaklı, balkon da hapis iken,
Saat ondokuz otuz, Malik’den kara haber…
Bir market yamağıymış, Gülen’imize diken
Onsekiz Nisan günü, yazmış tüm gazeteler…
….. x x x
Gece sabaha karşı, Cura’da kelle paça,
Gayrı kimle içerim, Kozan’a gitmek hayal…
Yakılmış Aşiyan’ı, sensizken tadı kaça,
Ceviz altı sefası, anılar hayal mayal!
….. x x x
Elbetteki hazandı, yetmiş küsur baharın,
Oynadığın totolar, bir türlü tutmuyordu…
Feleğin bir forsası, Yılgın Yağmur da zarın
Yirmiüç Nisan günü, keşke avutmuyordu.
….. x x x
Aşiyansız, 23.04.20 - 19.59 Y.Y.