* Dokuz Eylül Güncesi *

Gün vurunca penceremin pervazına
bir kıcılcım tutuşur yalnızlıktan

İner korkularıma gökkubbeden
Dokuz Eylül'ün beyaz melekleri
gölgelerine sığınırım incecik
yüreğim bulutlarda menevişli

Beklenen bir ziyaretçidir umutsuzluğa
okyanusta ıssız adaya düşmüş gibi
ben düşlerimi gülüşlerine astım
kalem tutan ellerime

Belki karşılaşırız yıllar sonra
unutulmaz anılar köprüsünde
bir adım daha yaklaşmak için gönlünüze

Ne çoktu Tanrının melekleri
duygularım kanatlarına takılı
yorgun bakışınızda balkıyan
Kordonboyu akşamları

Ne zaman gelsem Doku Eylül'e
yüzünüzde gülümseyerek açar
şefkatlı bir mimoza...