Kördüğüm ipuçlarından
Zihnimi vurup yollara
Anlamaya yoruldum
Dokuz delikli cevheri.
Gözler nehirlerin anası
Yitirince parlaklığını
Özleniyor su sesi.
Olgunlaşmadan dudaklarım,
Uyanınca uykularımdan,
Minikleri mahallenin
Şirinlik sıkalardı yaralarıma.
Oyuncak
Ellerinde su tabancası
Yok muydu anneleri?
Dayıları? Babaları ya da?
Almıyor aklmaz bir türlü
Her savaşta
İlk önce
Neden vururlar onları?
Kayıt Tarihi : 22.1.2008 02:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!