Dokuz Delik Şiiri - Abbas Paksoy

Dil’imizden çıkar, tüm ses’ler.
Dudağımız, ağız’ı süsler.
Boğazımız, bedeni besler.
Kul’un kaygısı, dokuz delik.

Burnumuz, bize hava alır.
Akciğerler, oksijen bulur.
Gövdemize, canlanma gelir.
Kul’un kokusu, dokuz delik.

Göz’ümüz, beynin penceresi.
Görüyoruz, doğruyla tersi.
Kirpiğimiz, gözün kafes’i.
Kul’un kurgusu, dokuz delik.

Kulağımız, ses’leri duyar.
Zar’ı da, ses’e verir ayar.
Örsle çekiç, ne güzel uyar.
Kul’un duygusu, dokuz delik.

Nefsimizi, körler orası.
Neslimizin, açık yara’sı,
İstikbalin, hak kumbara’sı,
Kul’un çabası, dokuz delik.

Yeriz, içeriz, vel, hâsılı.
Bazen de, yaparız fasıl’ı.
Paksoy'um söylüyor, asıl’ı.
Kul’un torba’sı, dokuz delik.