Dokunuver Şiiri - Hüseyin Durmuş54

Haydi dokunu verin şu sazın teline
Durmayın artık sakın
Dokunsanız ya!
Dertli çalacak sanmayın sazı
Anlatacak dert kalmamış artık.
Güne güzel başlamadınız mı bugün
Uykusuz mu geçirdiniz geceyi
Canınız mı sıkkındı gecenin ortasında;
Dertleşecek can dostunuz mu yoktu yanınızda,
Neden durdunuz gece boyunca?
Neden dokunmadınız sazın teline?
Neden kahrettiniz kendi kendinize?
Neden vurmadınız sazın incecik teline?

Dağların ardını mı göremediniz geceden,
Mahzun mu koydular yuvada?
Seni gören mi olmadı sokak ortasında,
Suratında patlayan aslan pençesinde
Sızı mı duymadın yoksa;
Sensizliğini düşünen mi olmadı?
Senin benliğin mi yitikti yoksa orada,
Neden sustun gün boyunca?
Sazın teline dokunuverseydin!
Dertlerini dile getirseydin herkesin ortasında,
Ve seni koruyanın olsaydı sığınmalarda,
Anlayanın olsaydı odaların içerisinde
Dokununca incecik olan sazın teline
Dile gelseydi bütün dertlerin seninde.

Bayram günlerinde mi unutuldun,
Yalnızlık mı sardı bütün benliğini,
Babalar, anneler gününü mü bilmedin?
Özel günlerde boynun bükük mü kaldın?
Sevdiklerin darda mı bıraktı seni yaşamda,
Dostların yalnız bırakmamışsa seni,
Tüm yaşamında seninle beraber olmuşlarsa,
Hele birde seni merak edip sesini duyarlarsa,
Telefonlarla yalnızlığındaki sağlığını sorarlarsa,
Ne düşünüyorsun, dokun şu sazın teline sen,
Dile gelsin dertlerin senin ardın sıra,
Sevdiklerim beni benden bileler diye,
Doğruları söyler belki sazın teli şimdi,
Ne duruyorsun, dokunu ver sen sazın teline.
Yalnız değilim bu dünyada ben de,
Dostlarım var, can dostlarım var deyiver sende.

Davutlar / 01.07.2006
Hüseyin DURMUŞ
www.kafiye.net