DOKUNUŞSUZLUK
Eprimiş bir ölüm tenidir dokunduğum hiçbir ısıyı alamıyorum....
Çıplaklığıma üşüşen gülüşler kemiren sancılarımın izleridir
tamusal bir renge bürünen dudaklar sesimi emmektedir her vakit. üşümüşlüğün sonrasında düşlerime bir zamanbozumu saplantısı yerleşiyor oysa ne hava iyileşiyor ne düşler ne benim bakireliğim ne de zamanın...
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta