Dokunuşlar-I Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Küfürbaz saatler...

Nefesin dokunmayalı çok mevsim eskittim tenimde.Ter içinde, yokluğuna u/yandığım da oldu, sensiz yanıma dönüp üşüdüğüm de.Ne güneşe dokunabildim, ne tek bir yıldız çalabildim gökyüzünden.Söz artığı, göz katığı şiirlerde dolanıp durduk ya onca zaman, aşk dediğin böyle bir şeydi işte.Sevdirmese sövdürmezdi ardından...

....................

Yara...

Memleket deyince yüreği burkuluyor insanın.Çocuksan dağ gibi umut taşırsın yüreğinde, kadınsan hüzne mola verir düşlerin..Cebinde adamakıllı çulsuz öfkelerin, bu toprağın yazgısı.Zaman en iyi ilaçtır derler ya, inanma sen.Eylül dokunalı, zaman durmuş bu yerde, üç zeytine bir fazla eklenmemiş fukara sofrasında, Ölen Memed, sürülen Memed, sövülen yine hep aynı Memed...Vurulmaya gör bir kere, yara dediğin yar saklı bir sancı, kolay geçmez bu yerde...

...................

Dava...

Her şeyin adı var, onun adı yok.Eşkıya derler bizim köyde, çok olmuş yurdundan sürüleli. Bir sevdalısı varmış zamanın öncesinde, kızı köyün ağasına davar fiyatına vermiş babası.Bizimkinin bir gözyaşına yetmemiş parası...Sevmiş sevmesine ya, çulsuzluk başa bela.Okulsuz, yolsuz, doktorsuz olmaya alışmak belki de, yarsız kalmaya gücü yeter mi adamın?
Bir gün, sessizce girmiş ağanın ahırına, kesmiş davarlarını, sonra vurmuş kendini dağlara...Arada bir, Jandarmalar gelir sorar ya, nüfusa kaydetmemiş babası, yani aslında yok bir kimlik numarası. İsmi Bekir,
namı eşkıya...Can kızı çoktan unutmuş devlet...

Kalmış geriye, Davar davası....

.....................

Ben sanat için ...rum!

Kelimelerde soyunuyor aklı sıra.Sorsan, laf ettirmez kadınlığına.
Sorgulasan rengi saydam.İçi görünüyor dışının, bedeniyle örttüğü ruhu çıplak...Bacak arasına sıkışıp kalmış aklının en oynak yeri, yüzünde taze sıkılmış sivilceleri, manikürleri, pedikürleri en müstehcen popo figürleri...
Süslenmiş püslenmiş, yazmış........Alımlı kelimeler, en 'dişi' cümleler, ıslak mı ıslak sırılsıklam imgeler...Offffff dedirten imla hataları..Betimlemeler...
Ocağında pişmemiş tarhana çorbası, nasır tutmamış elleri, kızgın güneş altında terlememiş dolgun göğüsleri...Ama sorsan, laf ettirmez kadınlığına.

Kimi çalıştıkça, kimi seviştikçe kadın...
Kimi yazdıkça, kimi azdıkça şair..
Kiminin ruhu, kiminin eti insan...

Yine aklıma düştü gözlerin..Gelsen şimdi yanıma, konuşmasak...
İçimizde bin bir yasak...Dokunsan...

.......................

Argo...

'Gelmişini geçmişini' yazmak zordur bazı şeylerin..Bu yüzden kısa kesersiniz, kestirmeden gidersiniz..Hayata 'Boşbakan' bir adama ne söyleseniz boştur, zaten anlamaz.Diyelimki asker millet kültüründen
geliyorsunuz.Ona askerliği tarif edeceksiniz, askerin üniformadan ibaret olmadığını, onun içinde moleküler yapıda canlı bir metabolizma olduğunu, bu metabolizmanın sadece komutla hareket etmeyip, eylemlerine duygularını,
korkularını, özlemlerini katabilme özelliğine sahip olduğunu nasıl anlatırsınız? O, boşbakan dolayısıyla baktığını görüp anlamaktan uzak kalan bir canlı, o kendi aleminde, kendi dünyasında, kendini tek hakim unsur olarak gören, yarattığı boşlukta sıkışıp kalmış biri.Onunla iletişim kurmak mı istiyorsunuz?

İşte o zaman onun kullandığı dili bilmeniz gerekir.

'Annan'ı al git, öğren! ! ! '

..............................

Söz...

Bir gülüşe kaç gözyaşı sığdırdık biz? Hangi yollardan geçtik, kaç zoru seçtik, kaç yara alıp kaç kez iyileştik? Bu hayatın bize bir 'biz' borcu var.Artık göz yaşı yok, hüzün kapı mandalı, aç ve çık...Kuytularda sakladığın ve kendine hep yasakladığın mutluluk uzak değil artık, bak ne kadar mavi gökyüzü, melisa kokuyor odan ve penceren açık...Gül şimdi...Sana söz veriyorum...
Bu gözyaşına, çok gülüş sığacak artık...

...