Dokunuşlar Hariç Şiiri - Latif Memiş

Kusursuzlaşıyor her gün
Anlar tütsülü bir rüzgâr olup
Bulutlanıyor yağmura
Taneleşiyor değmeden insana
Dokunuşuyla ateşinde raks
Gölgelere inat gülüyor
Kahkahalı bir yolculuk oluyor zaman
Dualarında

Sanrıları besteleyen
Derinin gözbebeği günceler.
Kurşun gibi ağır ve ıslanmış sevgiler.
Dediğinde başlar ve biterdi.
Umut yürür sevda dokunurdu.
Sessizlik karanlık ağlarla örülü
Dokunuşlar hariçti şehir
Ellerine uzanan

Şehir kız çocuklarına ayna
Benzersiz benzediğinde
Gökkuşağı renklenir göz pınarlarının
Lunapark pembeleri
Taşın kadim varlığında
Efsaneleşir korkular
Tutkulu gülücüklerde çocuk
Sözlerinde anlamlanan

Sana benzeyen yalnızlık yok
Sensizliklerin bahçesinde
Şiir keşfedilmeden yazıt zamansızlığında
Uykulu gecenin bakışlarına yaslanıp
Uyandığım yolculuklar var
Evrene yakalanmış
Sağanak susuzluk günleri
Kahkahanı kıskanan

Bizimdir anlam
Yoklukta büyüyen.

31.07.2008