Dokunuş Şiiri - Funda Yalı

Dünyada anlamadığım insanlar.
Kendi sebeplerince yaşama nokta koyanlar.
Ömrünün dayanılmazlığını anlatan notuyla
Kendini asmış.vurmuş veya hap içmiş kutuyla

Akılllarınca herkes değerlerini anlayacak
Gözler arkalarından durmadan ağlayacak
Gerçek öyle mi?Yoo!Olan ölene olacak
Seçince yolun en kolayını
Zamanla onlar da anılarda kaybolacak!.

Oysa.ister savaş olsun ister barış
Kurak bir yaz.kapkara kış
Durmaz koşuşturma.bitmez yarış
Ürpertirse insanı,sevgiyle bir öpüş
Satılıyorsa sıcak ekmek,kapış kapış
Yaşamın değerine bunlar delildir.

Dokuz ay bekleyip.anne karnında
Acı bir çığlıkla.zar zor becerdin hayata başlamayı
Sonra son mu vereceksin bir öfke anında
Yiğitlik bu değil ki.cesursan sürdür yaşamayı

Dünya sen olsan da,olmasan da dönecek
Kederler,neşeler hep beraber sürecek
Güneş yine gür ışıklar saçacak
Pes etmezsen,senin de gözlerin kamaşacak
Nice büyük aşklar .sevdalar olacak
Yaşarsan bu duygular.seni de bulacak.

Oltaya takılan balığın çırpınışını düşün
Avucuna alıp bir dokunuşun
Can korkusuyla nasıl kalbini attırır bir kuşun
Sana son söylenişim,son yakınışım!

Söyle,bize yükse güzel değilse yaşam
Öyleyse niye karlı bir dağbaşında açıpta
Ölmemek için çaba verir ''Kardelen''
Anlatmakla olmaz dostum,
Hayatın değerini sağolursan.anlarsın sen!