Dokunur muydu? Şiiri - Mehmet Çoban

Her an ölümle yaşam arasında geziniyorum
Çevremde insanları ölüme gönderenler var üzülüyorum
Kocaman dünyada,
Alabildiğine geniş topraklarda
Niye insan insanı öldürür anlamıyorum
İnsan öldürme felsefesini kabul edemiyorum

O toprak senin bu toprak benim
O şehir senin bu şehir benim
O dava senin bu dava benim

Ortalıkta bir sürü çıkarcı
Kimi siyasetçi kimi politikacı
Kimi zalim, kimi dayatmacı

Ellerinde silahlar
Gözlerinde intikamlar
Sözlerinde kan var

Niçin?

Anlamak zor insanı
Gereksiz dökülen kanı

Kahraman diye bir tanım ürettik
Cihat diye bir kavram ürettik
İkisine de insanları kurban ettik

Niçin?

Düşünüyorum insan olmasaydı bu dünyada
Nasıl olurdu insansız dünya?

Yok edilen milyonlarca kuşuyla
Nesli tüketilen milyonlarca hayvanıyla
Yeşil alanıyla, çiçeğiyle, böceğiyle, ağacıyla
Nehriyle, çayıyla, deniziyle, yağmuruyla, karıyla
Hoyratça esen rüzgârlarıyla
Salınarak gezinen sonbahar yapraklarıyla
Balta girmemiş ormanlarıyla
El değmemiş çaylarıyla
Kirletilmemiş alanlarıyla
Yükselmemiş bacalarıyla

Ne gürültü var ne karışıklık
Her yerde bir güzellik, bir doğallık

Şu insan gökyüzünde bir mekân bulsa da gitse
Yeryüzünü gidemeyen garibanlara terk etse

Ne güzel olurdu?

Koskoca gökyüzünde
İstedikleri kadar kavga etseler de
Bize dokunur muydu ucu?

29.12.2014 – İzmir