Dokunur Şiiri - Yunus Akkale

Mızrap vururda sazı sızlatır
Gönülde sızlar, teline dokunur.
Dereler taşarda seli çağlatır
Toprağım kuru, seline dokunur.

Arkaya konuşur, yüzüne hâşâ
Sermaye yok ki; satarsın bedava
Haksız var iken de, haklıya dava
Ne kadar nazlı, keline dokunur.

Yörükler göç eder, deve katarı
Topuzuna göre, yük çeker katarı
Beterin beteri, hem de batarı
Ne olur bilmez, haline dokunur

Hak olan yoldan git, durağın belli
Köçek olur, oynar eteği zilli
Herkeste bir baş, oynar iki dilli
Sözünde sebat, diline dokunur

Karnına göre, nefsini ayarla
Okunu atarsın, elbette yayla
Kula kanaat ver, az olan payla
Sırtta külfeti, beline dokunur.

Öyle bir zamanda, kaybeder gücü
Şakakta ak saçı, belli ki öncü
Oğlan, kızı kaçar; gördüğü öcü
Mezara kadar, salına dokunur.

Haram, helal değme; zembili doldur
Helalden yiyen, şükreden bir kuldur
Cennet, cehennem; gayette boldur
Özde azığı, eline dokunur

Dolar boşalırda,karı kazancı
Daima baki, kalırda inancı
Her zaman perişan, olur yalancı
Eser poyrazı, yeline dokunur

19 Temmuz 2007 Kahramanmaraş