Döküntü Şiiri - Muhammed Said Arı

Çiçeklerden solalı çok zaman oldu,
Gökyüzünden doğana az tamah oldu,
Sevda kanat aşıma bol siftah oldu,
Çekil, gözlerime dünler perdah oldu.

Ben bende bildim bendeni,
Sen senden geçtin bendeni,
Âl-i Pir iken boyna bu eni,
Yok ile varda dindi seveni.

Dünündeyim bilme sükut,
Hep olasın onla mesut,
Masumiyet sende mevcut,
Eski sende yenin soyut.

Bir masumu olmalı insanın,
Tadı onda çıkmalı anın,
Onda doğmalı sabahın,
Artmalı varsa zamanın.

Bir canparesi olmalı insanın,
Sevse yükselir tanın,
Adı yeter saymaya varın,
Kokusu olur havanın.

Bir yoldaşı olmalı insanın,
Müsebbibi çabanın,
Tek akşamı dünyanın,
Havarisi davanın.

Bir kardeşi olmalı insanın,
Senin canın, senin kanın,
Ondan gayrı geçmez yârın,
Ettiğine dünden razın,

Ademe bir bu lazım.