Döküntü Şiiri - Alparslan Gürlek

Üç kadın sevdim ben ömrümde,
Üç güzel kadın sevdim.

İlki huysuzdu bazen, bazen cilve yapardı,
Sevmezdi yalanı ama bazen söylerdi,
İyi oynardı rolünü pek anlamazdım,
Ya da ben salaktım işte.

Üç kadın sevdim ben ömrümde,
Üç güzel kadın.

Ikincisi resmen melekti,
Koşar gelirdi gel desem,
Zamanla paslanmış kalbi,
Sevmeyi unutmuş galiba.

Üç kadın sevdim ben ömrümde,
Üç güzel kadın.

Üçüncüsü başkaydı,
O ömrümün acılarını üstlendi,
Titrek ellerimle tutarken ellerini,
Utanarak bakarken yüzüne,
Allahım ne güzel yapmışsın derdim içimden,
Aşkla bakardı bana,
Koşarak sarılmıştı ilk gördüğünde,
Alparslan! Diye atlayıp boynuma.
Bilmiyordu o aciz boyun ve omuz,
Neleri taşıdı onu bulana kadar,
Ve bilmiyordu o güzel kadın,
O anda neler süpürdü omzumdan,
Şimdi ise neler yükledi.

Üç kadın sevdim ben ömrümde,
Üç güzel kadın sevdim.

Birinin yüzü kaldı aklımda,
Birinin sesi kaldı,
Birinin izi.
Bir daha bulamayız birbirimizi.