Dokunsalar ayak izleri kalacak üzerimde

Ben belki senin kadar yalnız değilim

Senin kadar uzak

Senin kadar mutsuz

Senin kadar mahkum

Senin kadar terk edilmiş olmasam da

Ben senin kadar kendimi göremiyorum aynaya baktığımda

Ve senin kadar ağlayamıyorum her gün

Ama yine de

Bulut kadar olmasam da

Toprak kadar nemli ve kederliyim

Dokunsalar ayak izleri kalacak üzerimde

Avuçlarıma buğday ekseler ekmek kokacak ellerim

Sonra gözlerim

Yosunlar yeşerecek göz bebeklerimde

Her yüzümü yıkadığımda boğulacak gibi bir his kaplıyor yüreğimi

Balıklar ve yüzgeçleri

Hepsi beni bekliyordu kıyıda

Ben ise onları görmek için gidiyordum sahile

Güneş de oradaydı o an

Elinde plastik küreğiyle bir çocuk kardeşinin elini tutuyordu hatta

Annesi çocuklarını izliyordu

Tuzlu ve kederliydiler...