nöbet değişiyordu gün ile akşam
bir kısa araydı
saat değil insan akıyor
durdu su
kımıldamadı bulut
tüyleri diken diken bir gece yalınayak gezindi
içimde duydum bir kuşun kanat sesi
kimi öldürebilir ki
ondan korktum
tanrım
yaşamak
yüksek miktarda haz ve sonsuzluk bulamamak
hiç bir tapınakta
kara sual ve tetik gerginleşir
karalanmak kitabında tanrının
çıldıracağım
az zaman
kızağa çekildi aşk
ölüsüz günlere son
kara bayrağını açar bir yalnızlık:
çoğu denizde azılı bir korsan
omzunda korku tüneyen
pusulasını şaşırır
nereye gitse
sol yanıma çıkar
uğradığı her liman
harap
dokunsa bağırmayacağım
ömer faruk akbıyık
Ömer Faruk AkbıyıkKayıt Tarihi : 20.3.2007 16:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!