Dokunmazsan Sevemezsin Şiiri - Gülay Ş

Dokunmazsan sevemezsinki, dokunmazsan hissedemezsinki, dokunmazsa göremezsin bile.. sevdiğine dokunabilmek ne büyük hazdır insan içinde.. yürek hissinde, kalp atışlarında.. sevdiğin birine, sevgiline, annene, kardeşine, çocuğuna, eşine kısaca yüreğinin atıığı her heyecana dokunabilecek kadar yakın olabilmek, dokunabilecek kadar hissedebilmek..

Öyle güzel büyük bir şanstırki koklayabilmek, soluyabilmek onu.. öyle özeldirki hasretlik bir dokunuşun büyüsü.. bir kış zamanı üzerinize düşen güneş ışığı gibi hafif sıcaklık veren, içinizi ısıtacak kadar enerjiyi dolduran bir bulut tanesi gibidir..

Dokunmazsan sevemezsin, dokunmazsan göremezsin, dokunmazsan hissedemezsin, yakınsızlıktan doğan bir hissin ne kıymeti varki ellerine erişemedikten sonra, mesafeler arasında uzanan kolların tadını nereden bilebilirsinki o gözlerindeki rengi göremedikten sonra.. uzaktan bir ses duyduğunda nasıl heyecanlanabilirsinki o ses tam yüreğine çarpmıyorsa.. nasıl kumanda edebilirsin sevdiğini, seni anlamıyorsa..

Bir ışık istersin etrafında; sana aydınlık yapacak yolları açıp, sana şefkatle heyecanla sarılabilecek bir çift kol ile.. gözleri sana bakacak tam kalbine işleyecek, ve sonra seni anlayacak ve sonra seni dinleyecek.. sessizliğinizden bile çıkaracağı çok heyecanları bilecek.. ve hissedilecek güzel bir meyva tadı olacak..

Hayal, umut, ümit ne denli doğrudur bilinmez ama insan istekleride tükenmez.. buluruz bir heyecan, takılırız peşine, sonra yaşama döneriz birlikte, birbirimizi severken, incitemezken ki halimizi unutur, kırmaya, incitmeye ve soldurmaya başlarız oysaki bir gülün ömrü kadardır mutluluk, bulmuşken kurutmamak için sürekli sulamak ve mevsimi geçtiğinde etkilenmemesi için şefkatle sarmalıyız onları..

26 Mayıs 2004