Dokunmayın Yarama Şiiri - Mehmet Ali Dem ...

Kuytu bir köşede saklıdır acılarım,
Gözlerde birikmiş dert dolu yağmurlarım.
Savrulmuşum bir fırtına gibi,
Her hatıra içimde acımasız yara açar.

Dokunmayın yarama, kanar yeniden,
Zaten yürekte bir yangın var, dinmez ateşim.
Her söz bir bıçak, her bakış bir ok gibi,
Kendi yalnızlığında kaybolmuşum ben, en derin sokaklarda.

Bir zamanlar gülüşlerim sıcak, samimiydi,
Şimdi yalnızlığın gölgesinde kaybolmuş bir sesim.
Anılarla dolup taşıyor kirlenmiş nefesim,
Dokunmayın yarama, açmayın sanki ben bu dünyaya tersim.

Sözlerim söğüt gibi ağır, düşer toprağa,
Her hatıram bir çığlık, içimde yankılanır daima.
Yaralar kabuk bağlamaz, hep kanar içimde,
Dokunmayın yarama, geç kalmış tüm hayallere.

Bir gün belki, umut dolu bahar gelir,
Bu yaralar sarılır, hayat yeniden silinir.
Ama, şimdi sadece sessizlik var yanımda,
Dokunmayın yarama, yalnız kalmak istiyorum, sadece.

Gözlerim ufka dalar, hayaller çok uzak benden,
Her gece aynı düşte, yürekte bir sızım var.
Bu karanlık gecelerde kaybolmuşum ben,
Dokunmayın yarama, yanımda dursanız umursamaz bile...

Memoçilo