küçük bir çocuğun düşerken dizlerinin kanaması misali yaralarım,
bakmayın yaralarıma utanıyorum kalbim de''ki yaralardan,
bana bu yarayı bırakan sen olduğun için utanıyorum yaralarımdan,
ama senin kadar insafsız değil yaralarım, acıtmıyor, ağlatmıyor beni,
ama her baktığım da yaralarıma yine sen geliyorsun hatırlarıma,
sen giderken, kendi kendime unutacağım seni demiştim,
unutturmuyor senden bana kalan yaralarım seni...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta