DOKUNMAYIN YARALARIMA
Kendi karanlığın şiirini yazıyorum artık.
Yılların kahrını çekerek ağaran Saçlarımın.
Dökülen her telinden acı sözcükler,
Dökülüyor kalemime.
Bunca yılın derdini kahrını çeken bedenim,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta