Dokunmayın Bana! Şiiri - Nur Demirciler

Ben sadece izlerim,
Uzaktan bir iki söylerim.
Söz verdim babama,
Ama,
Nerde benim geleceğim,

İşte yine başlıyor,
Aynı film oynuyor.

Birileri bölüyor,
Diğeri çanak tutuyor,
Olup bitene kim karşı,
Kabak başına patlıyor.

Hani senin vicdanın?

Bu sefer taban kazınıyor,
Bu bahar ki temizlik,
Hiç birine benzemiyor...

“Yazıyor, yazıyor”
“kıymetli olan gizlenir”
gizlemeyen,
gidebilir….

22/03/2006
İstanbul