Dokunmayın Şiiri - Ahmet Ergin

Yine coştum çağlarım
Yaşıma dokunmayın
Gün görmedi bağlarım
Taşıma dokunmayın

Kuş uçmaz kervan geçmez
Yükümü dağlar çekmez
Tarlamı saban sökmez
Döşüme dokunmayın

Otuz sene yürüdüm
On sene kar kürüdüm
Adam idim eridim
Yaşıma dokunmayın

Sınırım yarlı benim
Dostlarım varlı benim
Dağlarım karlı benim
Kışıma dokunmayın

Bağrım yandı ayazdan
Gönlüm vazgeçmez yazdan
Dost gelecek birazdan
Düşüme dokunmayın

Vay benim emeklerim
Bal versin peteklerim
Gözüm yolda beklerim
Kaşıma dokunmayın

Duvarda sazım ağlar
Kalemim yazım ağlar
Yanmışam közüm ağlar
Aşıma dokunmayın

Secdelere sarılır
Kula eğmem kırılır
Neden büyük görülür
Başıma dokunmayın