Dokunmayın Şiiri - Mehmet Turgay Bozbulut

Dokunmayın bana
İçimde o kadar ölü ve
yaralı duygular varki
Artık çiçeğin gölgesini bile
hançer zanneder oldum
Kendi kendimi eritip yok oldum
Dokunuyor işte satırlara yazdığımın
uzaklar da oluşu
Dokunmayın bana şimdi kan ağlıyor içim

Herkesten Saklanmış Aşk şiirimsin
Bu satırlar sana mirasımdır
Virgülünden, Noktasına
her yerinde sen varsın
Ruhum bir köşede,ben bir köşede
Dokunsanız ağlayacağım
Dokunmayın bana,
acımı sonsuza kadar yaşayacağım

Dökme Gözlerinin Nemini Ey Gönlüm
Bakma Öyle Mahzun Öyle Solgun
O Bir Çiçekti soldu gitti
Yanan yüreğimde köz oldu bitti
Yanıyor gönlüm kanıyor içim
Dokunmayın kalbime
Bu gün benim hüzün günüm

Sen hic gözlerimden kendine baktın mı
Sen hiç Dokunmadan birini sevdin mi
Ben sevdim
seni sevdim gönlünü sevdim
O güzel yüreğini sevdim
En hatırlı kahveydi gözlerin
Tutmaya kıyamadığım elllerin
Ne bakışlarım doydu sana
nede yüreğim
Şimdi Dokunmayın bana her yanım hüzün

Sana Sakladım Yüreğimdeki
Kırık ve Yetim Duyguları
Anlatamadığım Ne Çok Şeysin biliyormusun
Biraz yalnızlık
biraz hüzün biraz çaresizlik
Dindiremediğim bir acı taşıyor yüreğim
Sahip Çıksan Uçurumun Dibindeki Kalbime
Varlığına tutuklu kaldım
Yokluğuna dayanamıyorum
Seninle doluyum Tıka basa
hemde Canıma kadar
Bir sana yeniliyor yüreğim Birde sana
Sakın dokunmayın bana
Yaptıklarının hepsi aklımda

Bakmayın arada bir güldüğüme
O Dışımda gülümseyen adamın
Anılarının altında çırpınan
Sessiz bir kıyamet var
Gülümsemeler sanki
gelecek acının habercisiydi
Mutsuzluğumun kalabalığını
içimde tutuyorum
Kar tanecikleri arasında
uçuşan beyaz tüy gibi
Dokunmayın şimdi bana
kıyametler kopuyor içimde

Köşe kapmaca oynarlar
içimdeki hüzünlerim
Ya anın kalıyor aklımda
Ya da acısını duyuyorum yüreğimde
Dünyanın en mutlu (kadını
da)(adamı da) olsam
Içim hep hüzün dolu olacak
Bir damla yağmura muhtaç toprak gibiyim
Şimdi Dokunmayın bana
Ben Duamı Yalnız da Okurum
Uzak durun benden