Dokunmayın Şiiri - Semiha Ay

Dokunmayın yüreğime
Yozlaşmış bir şehri andırır.
Yürek ki acı
Yürek ki sersefil

Yüreğimin her köşesi mayın dolu
Nereye dokunsan patlarsın
Nerede kamp kursan yıkılırsın

Dokunmayın bedenime
Zehirli sarmaşık gibiyim.
Beden ki yanardağ ağzı
Beden ki susuz bir toprak

Bedenim yalanların habercisi
Kahroluşların göstergesi
Nereye baksan kanlı bir toprak parçası

Dokunmayın ellerime
Tutup bırakanların viranesiyim
Ellerim ki nasır dolu
Ellerim ki kaderimin haritası

Ellerim ürkek bir kuş misali titrek
Kime dokunsa yakacak kadar öfkeli
Bir o kadar kanlı hançer delisi

Dokunmayın ruhuma
Derin bir uykuda gibiyim
Ruhum ki bir savaş esiri
Ruhum ki gardını almış bir serseri

Ruhum dağlara göç etmiş bir eşkıya
Nereye gitse ölü cesetler
Nerede dursa yalancılar karşılar

Dokunmayın düşüncelerime
Kelimelerim haykırış olur
Düşüncelerim ki aklını alır
Düşüncelerim ki milyonları beynine getirir

Düşüncelerim bir okyanus kadar uçsuz
Derinliklerinde herkesi yaşatacak kadar bucaksız
Hangi beyne girse çelişki
Hangi beyinde dursa intihar sebebi

Dokunmayın düşlerime
Karamsarlık sebebiniz olur
Düşlerim ki bir kalbi sökecek kadar gaddar
Düşlerim ki bir çocuğu diriltecek kadar duyarlı

Düşlerim bir ağacın yaprakları kadar narin
Dallarını kesecek kadar tutarsız.
Meyveleri her bir hayatın sembolü
Sembolü; aç kalınca yenilecek bir ihtiyaç

Dokunmayın sevgime
Saatli bir bomba gibidir
Sevgim ki cennetin kapılarını açacak kadar baki
Sevgim ki hayatları boğacak kadar acımasız

Sevgim duygularımın en masumu
Saflıkla karıştırıldığında bana verilen acıların kalfası
Yinede dünyayı ayakta tutacak
Dünyayı düzeltecek en mükemmel kalkanım