Ardında yok ise eğer evladın.
Duyulmuyor ise sessiz feryadın.
Gözünde kaldıysa evlat muradın.
Gidişin kimseye dokunmayacak.
Evinde yok ise çocuk sesleri.
Oyuncaklar ile bebek süsleri.
Yuvanda yok ise evlat izleri.
Gidişin kimseye dokunmayacak.
Evladın yokluğu eğer hüzünse.
Elin ilk baharı sana güzünse.
Gözünde hasretin yaşı süzülse.
Gidişin kimseye dokunmayacak
Toplumun içinde eğikse başın.
Haddini aşmışsa ömründe yaşın.
Yavru hasretiyle pişmişse aşın.
Gidişin kimseye dokunmayacak.
Ne olur iyiyken dostların sorsa.
Bütün dünya evren seninde olsa.
Ardından adını yaşatan yoksa.
Gidişin kimseye dokunmayacak.
Kayıt Tarihi : 22.4.2024 00:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evlat hasreti çeken, yokluğuyla imtihan olan bir adem...
![Sedat Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/04/22/dokunmayacak.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!