Dokunmasın Tenine Şiiri - Murat Okumuş

dokunmasın tenine akşam sonrası, ne soluduğumuz,
ne doğduğu yer güneşin
un ufak olsun yalnızca ve kuvveti köklerin
arı suları emip de eren portakallar
ıslak toprağı, çam sakızı, hoş rayihalı yurdunun

dorlanın sarı buğday tarlalarından beri büyür de gözlerin
gökyüzünde yaratılmış yıldızlar topluluğu ellerine kadar
benim için yaratılmış
türkülerdekinden daha al topuklarına değin
hem sen benim tanıdığım o cennet kokulu yeryüzü hurisisin
kara üzümlerine varıyorum burçlarında bağrının

hiç farkına bile varmadın belki de bunların ey gonca
tutuştu yanıp da sol tarf dudaklarının hatırlattıklarıyla
geçtim buselerinle kendimden, hayatın denizinden
bozkırlı zamanlar öncesi

kan sızdıran yaralı aslandım ve dolandım kara kaldırımlarda
sevdiğime, ateşlerden ve buselerinden olma
memleketime, ulaştığımın farkına varıncaya