Dokunmalı Yapraklara Damlalar

Dokunmalı yapraklara damlalar, gül okşanmalı seherde
Bir grayser gibi dudaklar, dudaklara sokulmalı ve zaman
Islak bir zemine düşerken, düşleri kaynayacak bellerde
Ağrımalı kasık, yanmalı, sen anlar da, ben sende sönerken.
Durmalı, bu çıplak kumların üstünde ki o maruf ışıklar
O cezbe keder akışı ruhunun, gelişi mihrandır bana
Bende bu nehir, sende çöl kurusu tükenmez arzular
Kaynayan düşlerdir, akan ter... Akan ter...
Okşanmalı damlalar, gül koklanmalı. Sevilmeli can, sevilmeli kadın.
Çatlağı dolmalı, kırığı kalbin. Dokunmalı yapraklarına damlalar
Ten tende olmalı ve gök sormaz ki yağacak kuru keseklerine.
Milatlık takvimler de düşler aynı, aynı toprak, aynı bulutun
Yüzde yüz insanı aynı, tende ten dili, saklıda giz, gizde yasak.
Yasaklarda sönmüş nice, canlarda ter ter boşalacak
Hani matruk olsunda okşayan canda haz bulacak kadında aynı
Bel coşkusuna inmiş insanlık mahvında ne ter duracak
Ne zaman! Dokunmalı yapraklara damlalar, gül okşanmalı...