Dokunmak Şiiri - Emrah Bekci 2

Dokunmak görmenin ulaştığı son noktanın iki durak öncesi, bendenize göre.

Sihirli bir kelime dokunmak.

Bazen sözler dokunur hislerimize, bazen de yediğimiz yemek dokunur bünyeye.

Tahriptir dokunmak, intikam alırcasına, sözlerin ok olup adresini bulduğu.

Dokunmak, yaşamanın ta kendisi, bir göz ucu ile cisme atılan imza, belki bir şerh.

Dokunmak, hissetmek sıcaklığı, dokunmak sevgi ve tebessümün ilk kapısı.

İnsanların iletişim kurmadaki, birbirlerini anlamadaki, yapısal mimarinin sağlam kolanları.

Bazen hayatımızda acı dediğimiz hislerimiz var, dokunur sözler, acıtır yüreğimizi.

Dokunmak der geçeriz, nedir ki sözlük manasında ki yeri?

Dokunmak: Nesnelerin sıcaklık, soğukluk, sertlik, yumuşaklık gibi türlü niteliklerini derinin altındaki sinir uçları aracılığıyla duymak, değmek, el sürmek, temas etmek.

Bir şeyde değişiklik yapmak, karıştırmak.

Almak, kullanmak. Sağlığını bozmak.

Tedirgin etmek, sataşmak. (İyilik, kötülük gibi kavramlarda) Olmak.

(İnsan için) İçine işlemek, duygulandırmak, etkilemek, koymak, batmak.

İlişkin, ilgili olmak, değinmek.

Hafifçe değmek. Onur, anlayış vb. ile uyuşmaz bir durum ortaya çıkmak.

Ne kadar önemli bir eylem, gerek soyut, gerek ise reel.

Dokunmak, var olduğunun beyanı çevreye belki, kim bilir...(!)

Dokunmanın maddesel ve hissel tahriplerini kullanmak yerine, yapıcı ve İnsancıl olan taraflarını kullanmak, en asilcesi.

Sevgi ile İnsani Sıcak Dokunuşların Kuşatması Temennisi ile.