Dokunma yarama, kanayan hicranıma, ahıma…

Hiç ses etmeyin
Viran olan efkârıma gülün, geçin
İster divane, isterseniz meczup niyetiyle alay edin
Bir lahza olsun ah u zarımı merak etmeyin, bir zavallıymış diye eseflenin

İnsan, kalbiyle
Aklı ve bilgisiyle, görgü ve edebiyle payedir
Aklı karartan ne kadar sevda varsa, vicdanı susturan zan olunca
Heva ve heves esaretine alınca, arzular nefsi kızartınca, insanlık askıdadır

Rab bil âlemin
Niçin kuluna gazap etsin
Rahmet ve mağfiretini kesip, miskinliğin esaretine versin
Şirk koşmak, şerik halinde bulunmak, varlık adına nefsi bulunmayı nasıl görmesin

En yakının
Ve hatta feda olmayı göze aldığın
İhanete tutununca, arkandan oyunlar kurunca ne yaparsın
Senin yerine otoriteyi eline geçirmeye çalışanı adeta parçalarsın, hatta yırtıp atarsın

Refikan olsun
Kan, can verdiğin, istersen evladın bulunsun
Husus en gönül verdiğin canan, yoluna baş koyduğun sevdan konuşsun
Seni hakir gören, varlığını reddeden, itibarını silip geçen, sefil bir hayata mahkûm edenin gözleri okunsun

Aldatan, avutan
Bin bir yalan içinde sabır ve samimiyetini sınayan
Her varlığını başkaları için kullanan, bizzat sana oyunlar yapan
Sevgi ve muhabbetini nefsi için kullanan, keyfi için her yolu mubah sayan olursa

İnandım diyor
Her türlü takiyenin içinde, nefsi arzularına yeniliyor
El âlem demiyor, pişkinliği kimselere vermiyor, utanmayı reddediyor
Her fırsatta nefsini önceliyor, senin imkânlarınla başkalarının hukukuna saldırıyor, ne kadar sabredersin