Dokunma yaram kanasın Şiiri - Hasan Odabaşı

yokluğun bende derin yara hep içine kanayan
özlemekten yorulmuş sol yanımda bitip tükenmez hain sızı

dokunma hatıralara özledim senli gülüşleri
sararıp solmuş kenarı tırtıklı resimlerden de sökülmesin
bizli hoyrat gülüşler...

bu kasabanın silüetin de yama gibi kaldık
güz yanığı tenimizde yara kaldık hiç melhem olamadık yar...

avuçlarımızda titreyen dokunuşları kutsayıp değmedik
sen ben kanayan yaralarımıza dokunmadık

bırak da kasabanın sokakları bizli özlemler koksun
dokunma yaram kanasın...

yolun düşer de bir gün gelirsen
gözünde buz kesmiş iki damla yaşla bu köhne balıkçı kasabasına

mabedimiz dört duvarı yıkık
verandada kuru bir avuç yaprak bulacaksın
gelme istersen artık gelme istemem...

takvim o gittiğin günü
saatin yel kovanı o ana sabitlenmiş bulacaksın

belki dışarı da yağmur
yüreğine kara kışlar gibi hasret yağacak

ıslanacaksın
ıslanacak üşüyecek kirpik aralarından kayıp düşen
bit tek damlayla tüm umutların için titreyecek...

dünde kalanlar içini yakacak
hatıralar bile yabancı olacak yaşananlar hiç yaşanmamış

gelme artık geldiğine inanmaz kan oturmuş göz bebeklerim...

Hasan ODABAŞI