Dokunma Şiiri - Ensar Aktaş

Çiçekleri açtırmışım bin çabayla kara kışın ortasında
Senden kokular bulmuşum bir kırmızı gülün yaprağında
Dünya artık yalan değil, bak dönüyor bizden yana
Kavuşmanın hayaliyle yaşamaya çalışıyorum yokluğunda
Son hayalimdir bu benim, dokunmasana
Dokunma yıkılmasın

Çok aramışım, bakmadığım yer kalmadı şu cihanda
Yok diyorlar kime sorsam, görmemişler bu civarda
Hayat artık çekilmiyor, bak batıyor güneş aha
İnanmazdım ben fallara, şimdi gözlerim hep fincanda
Son ümidimdir bu benim, dokunmasana
Dokunma kırılmasın

Hep dayanmışım giderken açtığın yaralara, sancılara
Senden bakışlar aramışım şu aynanın çatlak camlarında
Veda ederken bıraktığın son nefesin hala soluklarımda
Seni arıyorum tökezleyerek sırat köprüsünün kenarında
Son nefesimdir bu benim, dokunmasana
Dokunma çıkmasın, do…kun…ma…

Rotterdam,04.05.2002