Dokunma Munzuruma Şiiri - Adem Tok

dokunma munzuruma
bırak aksın
ateş düşen buğday yalazında
yeşil akıp
tutkuları kucaklasın

boğmayın suyumu; insanlık boğulur
bereket anamız buyurur:
bırakın aksın
ulaşmazsa damarlarım kurur

dokunma munzuruma
neşesi neşemiz
endişesi endişemiz
bizden sonra kanımızla atacak nabzımız
şu dünyada nem ola:
dağları dolanan sesimiz
göç etmedim herkes gibi
saklandım
gecede karanlık,günde ışık oldum
pınarımın duldasına sığındım

dokunma munzuruma
kirlenir
sevda el çeker sılamdan
yüreğim delinir

Anlayış! Anlayış! Anlayış!
İlle de anlayış;
gözeme değen aşk güneşi

ot her yerde yeşil
başak tunç sarısı
yaşam aşağı akar
toprağına döner dahası

nedir böyle anlaşılamayan
bu kavga neden
uğramazdı çirkin bu ele
nerden üredi bu kargaşa
bu yabancılık
bu sınıflandırılmalar
evren sınırsız değimliydi doğarken
niye şimdi dünyalarda çarpık paylaşımlar
bir arada yaşamak varken

şu munzurdan daha mı güzel
bastırılamayan hırslar
yaşamak için bir tebessüm yeter
nedir bu et çılgınlığı………

merhamet
duy beni ışığına gel!

Mart 2004/ Edirne f tipi hapishanesi