Dokunma kardeş Şiiri - Sedat Yıldırım

Gözlerimden akar seller gibi yaş,
Zehir oldu soframda yediğim her aş.
Bir evlat yerine bağrıma bir taş,
Basmışım derdime dokunma kardeş.

Herkes evladını basmış bağrına,
Yalvarır dururum yaradan’ıma.
Yalnızlık gidiyor inan ağrıma,
Ne olur derdime dokunma kardeş.

Ocağım tüt ütüyor bin bir dert ile,
Eller mi girecek garip kabrime?
Bir ateş düştü ki benim gönlüme,
Ne olur derdime dokunma kardeş.

Eller evladını alıp seviyor,
Gözlerimde buram buram tütüyor.
Bu ömür dediğin kısa bitiyor,
Ne olur derdime dokunma kardeş.

Yalnızlık belimi kırıp büküyor,
Bir evlat gözümde yanıp tütüyor.
Düşmanlarım bana bakıp gülüyor,
Ne olur derdime dokunma kardeş.

SEDAT YILDIRIM