Dokunma dedim dokunma... Şiiri - Yılmaz ...

DoKuNmA...

Artık pes ediyorum...
Dönüşü olmayan yolun sonundayım...

Çaresiz boyun eğiyorum kaderime.
Onca acının yaşattıklarından sonra,
Arkama bile bakmadan,
Gözlerden dökülen bir damla yaş,
Yüreğimdeki buruklukla,
Selamlıyorum sensiz ilk günü.

Bu ilk gidişin olmadı..,
ilk çöküşümse hiç olmayacak...
Her kaçışının ardından,
Gurur duyarak baktım anılara...
Ve sebebi olan göz yaşları döktüm acılara...

Bilmem Kaçkez kadeh kaldırdık mutluluğa..,
En son akdenizin lodosunda idik,
bir sen bir ben birde aşkı derun.
ellerin ellerimde,
Gözlerin ciğerimin harman yerinde idi...

Kapılmıştık ak denizin meyine,
İsimlerimizi kazmıştık sahiline...
Ayrılık saati gelmesin diye dualar edip,
Dilek tutmuş yeminler etmiştik...

Hiç eremeden mutluluğun limanına,
Vurup parçaladın asi bir fırtınada
Salı verdin ıslak bir gecede ölümün koynuna...
Dokunma demiştim umutlarıma sakın dokunma...

Oysa sahte bir sevda,adice bir veda,
Yalan masallar okudu kulağıma.
Ulan hiç bir şeye değilde
Seni sevdiğime yanarım...
Dokunma dediğim halde,
Elinde oyuncağın olmuşum...
İşte buna nasıl dayanırım.

ŞaiR HaYaLiM.