Dokunma Şiiri - Cemil Çelik

Ay ışığı karanılğa çalan odama
cılcız bir kandil yakar.
Pencereme gelen anılar
kalbime hüzünlü çengeller takar

Gök uğultusu dindi birden
Bir yaprak düşmesi kadar sakinleşti dışarı
İşte yüreğim, sevgili tutku
yıldızlar gibi uzak duruyor benden

Göğsümden davul sesi duyulur
Ruhum yosunlu taşlarda avunur
Sanma ağlıyorum burada
kipriklerime değen aslında yağmurdur

dokunma benim masumiyetime venüs
bir damla taze kanım henüz
hüzün kirli astar gibi yüzme
paslı iğnelerle tutunur.

Düşlerimi kırpar dökerim denize
Su sesinden bile ürkerim
Dokunma
bu benim sevgime dokunma.