Dokunma Şiiri - Bahadır Bolat

Her an kusuyorsam içimdeki zehri
Alçaklar taburuna;
Nefretimi savuruyorsam
O yüzsüz suratlarına,
Haykırdığım sözlerime dokunma!
Söyleyemezsem çıldırırım.
Hıncımı kendimden alır; ölürüm!
Dokunma...

Benim çektiğim cefaya
Bir tek Allah'ım şahit.
Yıkar beni;
Çirkefin inancıma yazdığı bir tek söz!
Çılgınlara döndürür aklımı;
Namussuzun,
Beni ben yapan kültürüme söylediği
Tek kelime...
Her an daha fazla azapla sıktığım yumruğumu,
İndireyim düşmanımın Suratına!
Ne olur,
İçimdeki öfkeyi tuttuğum ellerime dokunma!
Çarpayım yüzüne o arsızların.
Vuramazsam çıldırırım;
Çarpamazsam cibilliyetsiz suratlarına deliririm!
Yoksa alamadığım öfkemi kendimden alır;
Ölürüm...
Dokunma!

Dokunma sevdiğim.
Ardına düştüğüm davamın dosyasına
Son noktayı koyma!
İstersen sen de terket beni.
İstersen sen de bırak beni
Tükenmek bilmeyen hıncımla başbaşa.
Dayanamıyorsan bu halime çek git!
Ama giderken sana olan aşkıma dokunma.
Çünkü;
Şu kahpe dünyada birtek onu seviyorum.
O da olmazsa yaşayacak hiçbirşeyim kalmaz.
Ona dokunma...

Dağda
Can mehmetçiğime sıkılan kuurşunun
Önüne giriyorsam araya girme!
Bırak bana saplansın;
Beni gömsün toprağa o kör kurşun!
Medeniyet denilen çıplaklığa gülüyorsam,
Dudaklarıma dokunma!
Topraklarıma sürülen tankların
Üzerine yürüyorsam,
Ayaklarıma dokunma!
Şehvetinin peşine düşmüş kuduz köpekler,
Benim bacılarıma saldırıyorsa;
Ve ben de kurtarmak için can veriyorsam,
Cesedime dokunma!
Başımı öne eğmiş;
Güzel vatanımın bir köşesinde
Vurulan şehidime ağlıyorsam,
Gözyaşlarıma dokunma!
Dokunma cancığazım!
Aklını medeniyet çukuruna atmış,
Kendini adam sanan insafsızlara duyduğum
İntikam hırsıma, öfkeme
Ve açtığım savaşıma dokunma!
Ne olur! Dokunma!
Dokunma...