Dokunma Şiiri - Hasan Odabaşı

sakın dokunma
bırak dökülsün kül rengi düşlerim
şafak vakti yakamozlar misali göksunun buz kesmiş yüzünde bir bir ölsün...

toplarken
gül yaprağına tutunmuş şebnemlerden
sen artığı gülüş eskilerini gün ışığı bir bir...

şimdi
güneşin kavurduğu tuhaf bir sızısın

içimde...

alev alev yansam da sakın dokunma
küllerimden doğarım belki bir sonraki acının koynunda...

kara derili bu deniz sus kesilmiş
yamacına al gelincikler kıyamında sevinçler septiğim bu koca dağ...

şehra şehra kanayan bu yara
viranelere dönmüş bu gönül senin değil

dokunma...

can çekişen sevinçler sığınmış
salaş balıkçı meyhanesinde bir bardak şarabın iç geçiren gölgesine...

hadi vedasız git sen
uçsuz bucaksız deryaya süzülen ayağı kırık o martı misali...

dokunma yıldızlara bizim değil artık onlar
sahipsiz düşlerimizde müebbete mahpus onlar şimdi...

dinleme artık
bu solan bahçede ne o şarkıya nede o bülbüllere yer yok...

haram cennetlerde cehennemler yaşadık

sakın dokunma
içine kanasın göz yaşlarım kan çanağı göz bebeklerim...

Hasan ODABAŞI