Dokundur Gitsin Kurşunu Goncama

Sen yalnızlığıma çiçek açtıran güzel
Derin mavi düşlerin iz düşümü sabaha
Günaydınları astığım gecelerin perisi
Bana yalnız yolculuklar düşüren giz
Oysa ki ben hep seninle yürürüm yolları
Seninle dönerim köşe başlarını divane
O yalnızlıklarımı şiirlerle yürürken
Düşlerim asılı ismin damak tadı üstüne
Kırlangıcım sen semalarına pikeyim
Senin salınıp,girdiğin yüreğim ağzımda
Çığlıklarım sana asılı telefon telleri kafesim
Her duyguda havalanırım uzağına yakının
Boşalır göz yaşlarım çiğ tanesi yerine yanağıma
Ve güz düşer tenim kuşkonmazına kırağı
Yanaklarıma sen geller yapışır sırça ğibi
Dudaklarım dil sürçer de düğümlenir ismin
Yutağım ezilir düğüm cevizi üstüne kelepçe
Gelde kurtar zımzıklaya zımzıklaya sırtımı
Ses ver sesim üstüne yüzün ay ışığı
Güneşim ol sabahım seheri tenime tenin
Dokun ansızlarda ıslak yanağım yamacına
Bel vermiş bu gönül senden yakın sana
Haydi gelde otur artık parçalı bulutlu şanıma
Sil buselerin parmaklıkları arasında başıma
Sılayı kaldır bir açıklamanın kısa aralığında
Dokundur gitsin ya da kurşunu goncama
Çekilen bir oflu özlem düşü sokak ucuma