Avuçlarımızı özgür bırakmak kendimize dokunmak kadar.
Avuçlamak hayatı yüzeysellikten özgürlüğün derinliğine dek.
Söz söylemeye dair ne kadar cümle varsa o kadar susmak.
Bir an sonrası bambaşka kelime dokundukça kendimize biz.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim