dokundukça ırmaklarım uzar
yanağına gündoğarken öptüm
tomurcuklandı yüzün gülünce
açıldı akar yüzünün gam pınarın
dokundukça gözlerinin içine
dokundukça ırmaklarım uzar
suları ışıdı aydınlandın içime
dağ kahvelerinde ki dostların
dokundukça serin yerlerdeyim
uzayınca tarla otları gibiydim
dokundukça ırmaklarım uzar
öpünce kapandı can düşlerin
dokundukça günlere insan
gün yenilenir ben eskirim
dokundukça ırmaklarım uzar
deniz coşunca kimdir benzerin
dokundukça bulduğum kenti
tepemem ayak zehirlense de
dokundukça ırmaklarım uzar
al yoksul karasını mavi değiştirin
dokundukça aklım karıştırmayın
dokundukça ırmaklarım uzar
bindim bir sala saldım okyanus
yükleneceğim göğünde sürülerin
08:58 23.10.2009denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 23.10.2009 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!