Dokunduğun An... Şiiri - Nev-i Tecessüs

Dokunduğun an ellerime,
Tüm yağmurlar üzerime yağıyor sanki,
Senin sağanaklarına tutuluyorum o an,
Islaklığın içime dek işliyor.

Elin elime değdiği an,
Senin bir parçan oluyorum.
Tüm benliğim seninle bütünleşiyor,
Sen oluyorum.
Teninin sıcaklığını kalbimde,
Ferahlığını ruhumda hissediyorum.

Elinin sıcaklığı yüreğimi öylesine ısıtıyor ki,
Yüzyıllık mecusi ateşi içimdeymiş gibi.
Ve ferahlığın ruhumu öylesine sarıyor ki,
Cennet bahçelerinden birindeyim sanki.

Sonra ellerin ayrılıyor benden,
Tükenmiş, bitmiş hissediyorum,
Kalbim yerinden çıkarılmış gibi.
Her şey manasızlaşıyor o an,
Her şey boşa çalıyor.

Kendimi kaybediyorum ve ölüyorum,
Ölüyorum fakat,
Bedenim de ruhum da sağlam,
Yalnız, hislerim ölüyor,
Asıl ben ölüyorum…