Dokunanın Dilini Kökünden Kestik

nice çelmeler attı felek bir bilsen bize
zehir oldu hayat, belli bile etmedik.
zaman akti, nutkumuz tutuldu kaç defa
sarardık solduk kimi baharlarda, güz gibi,
kışın karşı gelen yollarında dondu tenimiz
sıcaklığını hissetmedi, görmedi kimse kalbimizin
aldırmadık yürüdük yaşamın kıyısından efecesine
eğmedik başımızı hiç bir zaman yokluğa
hiç bir Allah,ın kulu bakmadı yan gözle
kem sözleri dokundurmadık dostça, bir-birimize
dokunanın dilini kökünden kestik biz sükutla...