Dokunamıyorum Şiiri - Feyzullah Kara

Seni öyle çok özlüyorum ki,
diyemiyorum.
Diyemiyorum içimin yangınlarını.
Güneşten sıcak desem,
inandıramıyorum sana.
demirin eridiği gibi eriyor dilim,
anlatamıyorum.
Kuştüyü yastıklar bile
buzdan kaldırımlar gibi şimdi.
Gözümün önünden gitmiyorsun ki,
yatamıyorum.
Seni öyle çok özlüyorum ki,
diyemiyorum.
Rüzgar yaprakları sallıyor
bir sağa bir sola.
Aşkının rüzgarı beni...
Tutunamıyorum.
Tomur tomur olur ya
ağaçların dalları hani.
Tomur tomur oluyor gözlerim
geldiğin akşamları, hayallerime;
Koklayamıyorum,
öpemiyorum.
Ve bir çiçek gibi açıyorsun;
dokunamıyorum,
tutamıyorum.
Gözlerime dokunuyorum işte,
seni tutabilmek için.
Bu yüzden,
hep hüzünlüyüm ya zaten.
Ellerim titriyor,
gözlerim doluyor,
yüreğim yanıyor,
ve ben hep seni özlüyorum.

18.5.2014 Ankara