Dokunamazsın Şiiri - Şuayip Odabaşı

Parçalayıp bin eyle, orta yerde bedenim.
Bir tek dokunamazsın, vatanıma bilesin.
Ölüm gelse ne olur, ben canı can edenim.
Bir tek dokunamazsın, vatanıma bilesin.

Dalgalanacak bayrak, rüzgârdır bu nefesim.
Dünya malına kanmam, yoktur hırsım hevesim.
Ben yaralı kartalım, bu göklerdir kafesim.
Bir tek dokunamazsın, vatanıma bilesin.

Adımı tarih yazar, hiçbir kimse silemez.
Sevgi sebili gönlüm, bil şeytanlar giremez.
Bak hakikat ortada, kansız olan göremez.
Bir tek dokunamazsın, vatanıma bilesin.

Bak sabrımı sınama, sustuğuma aldanma.
Şımarma karşımda git, belanı benden bulma.
Aklın başına devşir, tilkiyle çakal olma.
Bir tek dokunamazsın, vatanıma bilesin.

Yediğin ekmeği öp, suya hainlik etme.
Utan bastığın yerden, sev toprağını tepme.
Her gün beni horlasan, taksanda bir çelme.
Bir tek dokunamazsın, vatanıma bilesin.

ODABAŞI doğdum da, bu göklerin altında.
Sınadım hep kendimi, yanan her bir yangında.
Yakar yıkarım sanma, boynum olsa urganda
Bir tek dokunamazsın, vatanıma bilesin.

04.04.2013/KEPEZ/ÇANAKKALE