Dokunamadan Şiiri - Hakan Gümüş

Kader bazen öyle bir oyun kurar ki.
Tam güldüğün anda dalından kopar.
Sessizce gelir, en savunmasız anında,
Kalbinin en derin yerinden yaralar

Ellerin uzansa, tutamazsın.
Dalgalar yıksa da, duramazsın.
Ne kadar dirensen, kaçamazsın.
Bir aşkın yangınına atar da bırakır.

Sen de biliyorsun, bu yolun sonu yok.
Gözlerinde saklı, o hüzünlü dokunuş.
Sen bambaşka bir dünyada yeşeriyorsun,
Ben karanlıkta sessizce eriyorum.

Sen de biliyorsun, bu hikâye yarım kaldı.
Birlikte olamayız, yarınlar hep ıssız kaldı.
Yolumuz karanlık, umutlar kırık kaldı.
Sen güneşi gören bir sabahta,
Ben sonsuz gecede kaybolan bir rüyada kaldım.

Belki zamanında karşılaşsaydık.
Sözsüz anlarda her şeyi anlardık.
Ama bazı hikâyeler eksik kalır,
Biz, sessiz bakışlarda yanardık.

Simdi Kalp yaraları sarılsa bile.
Aynı sevdaya varılsa bile.
Hayallerle gerçek ayrı yerde büyür.
Bazı aşklar tamam gibi görünse de,
Bazı aşklar yarım kalır, içten içe çürütür.